Władysław Heinrich

Władysław Heinrich (1869–1957) był psychologiem, historykiem filozofii, pionierem prowadzenia w Polsce eksperymentów psychologicznych nad wrażeniami wzrokowymi, słuchowymi, procesami pamięci, spostrzegania i uwagi. Dążył do ujednolicenia polskiej terminologii psychologicznej.

W 1914 wspólnie z Franciszkiem Bujakiem wystąpił z wnioskiem o powołanie na Uniwersytecie Jagiellońskim Katedry Socjologii, co jednak nie zostało zorganizowane. Udało mu się natomiast doprowadzić do powstania Studium Pedagogicznego (1921), którego został dyrektorem, Katedry Pedagogiki (1927) i Katedry Psychologii Pedagogicznej (1928).

Brał czynny udział w życiu naukowym. Uczestniczył w Kongresie Psychologów Amerykańskich w New Haven (1906), III Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Zastosowań Psychologii (1927), Kongresie Psychotechnicznym w Utrechcie (1928), VII Międzynarodowym Kongresie Filozoficznym w Oksfordzie (1930); był przewodniczącym na Krajowym Zjeździe Filozofów w Zakopanem (1947). W latach 1923–1935 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Kwartalnika Filozoficznego”.